Nachtje logeren in het UMCG

Publicatiedatum 21 augustus 2022, 18:25

Lieve, beste jij,

De zwachtelvakantie voor mijn arm heeft een week geduurd. Het wachten is nu op de komst van een kous – volgens mij zou dat mouw moeten heten, maar dat is kennelijk te moeilijk. Ik hoop dat kous morgen of overmorgen arriveert bij de fysiotherapeut, dan kunnen we woensdag oefenen in het aantrekken (omdoen) van die mouw.

Afgelopen donderdagmiddag voelde ik mij “raar” en naarmate dat langer duurde wilde ‘iets’ dat ik de huisarts zou bellen. Die stelde vast dat ik een hartslag van 164 had, en dat in rust. “Je bent een marathon aan het lopen.” Vreemd genoeg hoefde ik niet te hijgen en had ik helemaal niet het idee dat mijn hart zo snel wilde. Hart vertikte het te vertragen en dus moest er naar de SEH gereden worden. Daar bleek dat de hartslag alleen maar meer werd en niet van plan was het kalmer aan te doen,

Medicijn 1 hielp niet (voor wie het wil weten: adenosine), medicijn 2 moest via een infuus en dat betekende een nachtje op de hartbewaking. Nooit geweten dat een medicijn zó snel kan werken. Geruststellend was het wel.

Vrijdag tegen twaalven was ik weer thuis, wel heel erg moe. Nu nog een beetje trouwens. En ik voel me wiebelig, maar dat zal allebei wel weer overgaan.

De enige andere opwinding was dat ik vrijdagnacht, toen ik water wilde gaan halen uit mijn douchehok, geluiden uit de keuken hoorde komen. Het kon geen inbreker zijn en daarom durfde ik wel naar beneden te gaan. Toen ik de keuken binnenkwam hoorde ik het roetsj van een dier dat zich uit de voeten maakt. Het sprong tegen de achterdeur en hing jammerend aan een haak. Geen weg naar buiten. Het bleek Misty van de buren te zijn. Een echte ‘het’, hij is van zijn mannelijkheid ontdaan. Misty rende terug naar de keuken en toe naar boven en leek verdwenen: al naar buiten door het openstaande raam wandelde het poezenbeest beledigd over de schutting en het schuurtje van de buren. Op weg naar z’n eigen huis, denk ik.

Verder geen bijzonderheden.

Met een hartelijke groet,
Nienke

Brieven aan