Kleintjes

Publicatiedatum 22 september 2024, 19:33

Twee meisjes ontdekken zichzelf op het beeldscherm bij de ingang van AH. Ze gaan dansen, in malle houdingen staan, kijken hoe hoog of hoe ver naar links of rechts ze moeten springen om uit beeld te raken en hebben dolle pret.
Ik heb alle tijd om van ze te genieten. Het regent pijpenstelen buiten en ik heb geen paraplu bij me.

Ik ging weer eens naar Neede. Dat is dankzij het fantastisch op elkaar afgestemde openbaar vervoer in de Achterhoek en Twente een waar feest. Ik mag steeds vaker overstappen. Deze keer is de reis via Enschede het gemakkelijkst. De bus naar Neede is vol en iets voelt heel bekend en niet waar. Het duurt tot Haaksbergen voor ik ontdek wat het is. Ik zit in de na-het-werk-naar-huis-bus,.

Nooit meer Hengelo? Mijn tante Sina is overleden. Zij was de enige reden om af en toe in Hengelo de trein te verlaten. Aan de achterkant van het station wachtten dan mijn broer en zijn vrouw op mij en we reden naar het verpleeghuis waar tante Sina woonde. Daarna gedrieën naar Neede. Dat hoeft dus nooit meer. Vreemd. Toch.

Vier dagen geleden was ik weer jarig. Ik word al lang niet meer vroeg wakker van spanning. Welke cadeautjes zijn er? Maar nog altijd wacht ik verwachtingsvol op de brievenbezorgster. Hoeveel kaarten? Hoeveel brieven? En van wie? Dit jaar toch nog 23, verdeeld over drie dagen. Dat was leuk koffie drinken! Vier kaarten “speciaal voor mij”. Eentje van een schrijvend jong meisje een een ruimte waarvan ik dacht “zo licht en met zulke ranke meubels had ik mijn kamer wel willen hebben toen ik nog jong was.” Een kaart waarop twee oudere dames een boekenkast inruimen. Stapels boeken op de vloer. Een vrouw heeft boeken gestapeld tot een stoel en zit daarin gierend van de lach een boek te lezen. De andere staat op de ladder. Ergens doet een stapeltje boeken met een kleedje erover dienst als tafeltje. Twee glazen wijn, rosé, en twee keer iets lekkers (denk ik) in een schaaltje. En dan nog een keer iemand met een boek op een bed dat er uitziet alsof je er nooit meer vanaf stapt als je eenmaal neergezegen bent.
Alleen de post al – er waren ook brieven!! – heeft mijn verjaardag een heuse verjaardag gemaakt.

Kleine momenten