Amadeus Live

Publicatiedatum 7 oktober 2019, 13:46

In januari (of februari) kondigde Yvonne van den Berg tijdens de cursus “Ontdek de klassieken” (die in de vaart der volken eigenlijk Discover the classics heet), het “concert” van 6 oktober aan. Vertoning van de film Amadeus terwijl de muziek gespeeld zou worden door het Residentie Orkest. Dat wilde ik wel meemaken, en ik heb het meegemaakt. Gisteren was het 6 oktober.

Dankzij het grote verschil tussen aankomst van ‘mijn’ trein in Groningen en het aanvangstijdstip van het concert, zat ik vrij vroeg op mijn stoel in de Grote Zaal van de Oosterpoort en kon ik de meeste andere bezoekers zien binnenkomen. Aan het zoekgedrag te beoordelen waren veel mensen daar nog niet eerder of nog niet vaak geweest. De plaatsaanduiding op je kaartje helpt ook niet veel (vind ik) als je zelden of nooit naar een concert gaat.

Er was ook een ganse schoolklas pubers en dat was leuk. Hard roepen van de ene kant van de zaal naar de andere kant, rennen naar de uitgang of springen, in de pauze de balkons uitproberen en naar de overkant zwaaien, als hazen met gezwinde spoed terug naar de eigen stoel na de pauze.

Wat ik nu zeker weet, opnieuw uit eigen ervaring: mijn geheugen doet maar wat! De film duurde veel korter dan mijn herinnering waar wilde hebben, een enkele scene is er absoluut verkeerd in terecht gekomen, soms heb ik twee scenes (gemakshalve?) als een scene opgeslagen, andere scenes bleken helemaal niet in de film voor te komen. Kennelijk heb andere beelden van en over Mozart in mijn herinnering van Amadeus gestopt.
Ik moest telkens denken aan een scene uit de roman Augustus van Judith Rossner die ik terug wilde lezen en zelfs bij volledige herlezing van de roman niet vond. En dan was er nog 5 Readers Reading van Norman N. Holland. De titel staat er nu goed (dankzij DuckDuckGo), maar ik dacht dat het om vier lezers ging en ik wist niet meer of het Readers’ Reading was of Readers Reading. Ik kan de inhoud van dit boekwerk niet navertellen. Waarom ik het hier noem is dat vijf lezers elk een en hetzelfde verhaal lezen en toch achteraf elk een ander verhaal gelezen blijken te hebben.

Wat ik niet bij stil gestaan had: Amadeus Live, dat is de muziek en ik vond het aangenaam enerverend dat dit goed ging. De dirigent had behalve de partituur de filmbeelden om op te letten. Achter in de zaal stond een batterij apparatuur en daar was ook een scherm bij waarop de film afgespeeld werd plus boodschappen die ik niet begreep, maar de dirigent ongetwijfeld wel.

Af en toe voelde ik mij wat spijtig en ik wist niet goed waarom of waardoor. Toen ik terugliep naar het Hoofdstation wel. In 1984 of 1985 zat er iemand naast mij toen ik de film zag. Ik had deze keer ook wel graag naast die persoon gezeten en na afloop ervaringen uitgewisseld onder het genot van een glas rode wijn. Dat kan niet meer.

Muziek