De Kleine Willem

Publicatiedatum 20 november 2019, 19:51

Soms is mijn verjaardagscadeautje aan iemand een voorstelling of een concert. Nicht M en neef B waren allebei jarig, en ze kregen allebei een kaartje voor een voorstelling van Maaike Ouboter. Hun ouders waren ook mee. Op zaterdag 16 oktober 2019, in “De Kleine Willem” in Enschede. Daar was ik nog nooit geweest. Dacht ik.
Een van de vier wist de weg naar de Langestraat, ik wandelde met haar op – de anderen bleven wat achter.

Toen we bij “De Kleine Willem” waren, ging er weer eens een lichtje branden: het was de Enschedese schouwburg, en daar was ik geweest. Niet zo vaak, twee keertjes maar voor zover ik mij herinner.

De eerste keer was in het najaar van 1965. Ik had toen geestdodend en figuurlijk slaapverwekkend werk in een textielfabriek in Haaksbergen. En er was COTI: Culturele Ontwikkeling TextielIndustrie…. Ik weet niet wat er in plaats van de puntjes stond. Werkte je in een fabriek, dan kon je voor weinig guldens naar de Schouwburg. Dat leek mij wel wat, en ik ging met een collega mee naar, wat later bleek, een operette. Erg uitnodigend voor een volgend bezoek was het niet, ik had sterk de indruk dat de tekst aangepast was voor de bezoekers van die avond, het grapje “en een piel voor Beatriex” vond ik niet leuk.

De tweede keer was in 1971, ongeveer. Een toneelvoorstelling deze keer, Kees de Jongen. Heel veel boeiender, heel veel beter te verteren, ook al deed het stuk af en toe zeer aan mijn ziel.

Trap op, een allervriendelijkste dame opende de deur voor ons en heette ons welkom. Binnenin was alles anders. Behalve de zaal, die leek niet veranderd. Alleen maar gekrompen.

Enschede