Veertien

Publicatiedatum 27 maart 2020, 22:06

Lieve, beste jij,

Vandaag is de veertiende dag of is het twee weken dat ik mijn dorp niet uit, geweest ben. Zelfs niet om boodschappen te doen. Ik ging bij niemand eten, en niemand kwam bij mij eten. Soms spreek ik iemand, met een keurige afstand van > 1,5 meter. Vrienden uit het dorp die mij boodschappen komen brengen, iemand die langs wandelt terwijl ik wat in mijn voortuin werk, zonbeschenen.

Enkele dagen geleden had ik, heel even, de aanvechting om op onderstaand ingezonden bericht in mijn te reageren:

bp. “In het seisoen van 2017 op 2018 overleden bijna 9500 mensen door griep. Toen nam het kabinet geen maatregelen, bij honderd doden door corona doet men ons land op slot. Welke vorm van logica en proportionaliteit is dit?”

Ik werd moe bij de gedachte hoe ik een antwoord kon formuleren, en liet het na. Ik denk ook niet dat het de bedoeling was om te antwoorden.

De krant ligt elke ochtend, alleen op zondag niet, in de gang op mij te wachten. Soms ben ik wakker als ik krant met een zacht plofje de vloer hoor bereiken. Krant moet dan nog vijf uur wachten voordat die gelezen wordt, voordat het elf uur is en ik mijn eerste kopje koffie drink.

Culinair journalist Mara Grimm heeft de website www.crisiskoken.nl opgezet. Ze plaatst hier – voorlopig – elke dag een recept, bedacht door arme koks. Volgens Mara zijn de arme keukens enorm rijk van smaak. Ik ga de komende dagen maar eens wat van haar recepten proberen. Niet allemaal: ik eet geen vlees (dus evenmin spekjes), en ik ben geen kok (en dan moet een recept niet te ingewikkeld zijn. Hoe kom ik aan oud, wit brood bijvoorbeeld?)

Ik heb nog geen tijd gevonden voor een virtueel bezoek aan een museum of om vanaf de bank een concert te beluisteren of een dansvoorstelling te bekijken …

Nienke

Brieven aan