Nogmaals Enschede

Publicatiedatum 13 mei 2020, 15:30

Twintig jaar geleden was het zaterdag, mijn moeders zus Elly en haar man Ralph waren van Canada overgevlogen naar Nederland voor familiebezoeken, en wij zaten in de serre van Café ‘t Haantje aan de Borculoseweg om mijn moeders verjaardag te vieren. Zij zou de maandag erna jarig zijn, maar omdat deze keer – Elly en Ralph waren er immers – wilde ze alle visite in één keer ontvangen en geen gedoe. Naar het Haantje dus.

Ik zat wat naar buiten te kijken en zag een bliksemflits. Even later volgde bij heldere hemel de donderslag. “Het lijkt wel of het onweert,” zei ik tegen mijn buurvrouw. “Nee, hoor.” Zij had niets gezien en niets gehoord en ik nam onmiddellijk aan dat ik het mis had.

Niet lang daarna kwam de eigenaar – hij heet Henk, geloof ik – de ruimte binnenstormen en riep “S.E. Fireworks is ontploft.” Binnen een minuut stond het jongere deel van het gezelschap buiten op de Borculose weg, neuzen richting waar Enschede ligt. Dikke rookpluimen.
Een deel ging terug naar de serre, een enkeling bleef plakken voor de televisie in de andere ruimte.

Het onweerde dus inderdaad niet, maar de flits die ik had gezien en het gerommel dat ik had gehoord waren evenmin inbeeldingen.

Ik bleef dat weekeinde bij mijn moeder, en het werd een vreemd weekeinde met toch kijken naar dat nieuwskastje. En op de maandag erna toch een beetje haar verjaardag vieren.

Ik weet niet meer welk land (en wie) het songfestival gewonnen heeft, maar dat weet ik van andere jaren evenmin.

Enschede