Nienke Boschmans tweeduuster

tekening

Een medicijn minder

Publicatiedatum

Twee of drie keer indirect gebruik ik door covid-19 een medicijn minder.

Sinds 2008 ga ik jaarlijks in mei naar het UMCG voor een bloedonderzoek, een bezoek aan de oncoloog en daarna een Zometa-infuus, als er niet iets mis is met mijn bloedwaarden.
Dat ging dit jaar een beetje anders. Een paar keren werd de afspraak gewijzigd, en dan bleek alleen de naam van de oncoloog een voor mij onbekende te zijn. Net op de dag dat ik wilde bellen of de afspraak niet verschoven kon worden naar juni, juli, augustus belde oncologie zelf. De afspraak met de oncoloog kwam te vervallen en werd vervangen door een telefonisch consult op 20 mei, het Zometa-infuus ging wel door en of ik dan ook even langs het priklab wilde lopen bloed te laten prikken. “Dat kan de hele dag”.
Ik had toch al willen bellen om te vragen of mijn afspraken niet wat later op de dag konden, ik had helemaal geen zin om ‘s ochtends om zeven uur al in de trein te stappen, maar had afgewacht in de veronderstelling dat de afspraak wel verschoven zou worden door het UMCG zelf. Nee dus, en toch maar gebeld. De afspraak werd verzet naar een andere dag op een – voor mij – beter tijdstip. Mooi zo.
Een uurtje later belde oncologie opnieuw: de oncoloog wilde de bloeduitslagen gezien hebben voordat ik het infuus kreeg. Of ik naar het UMCG wilde komen om bloed te laten prikken, graag ‘s morgens en dan zou ik ‘s middags een telefonisch consult met de oncoloog krijgen, de afspraak voor het infuus werd opnieuw verschoven.

Retourtje UMCG en daarna thuis wachten tot de telefoon ging.
Een verrassend vriendelijke vrouw aan de telefoon. Jong nog, denk ik. Zij nam tijd om te informeren hoe het mij verging in deze tijden van corona en thuisplicht, of het erg vervelend was voor mij zo alleen thuis te zijn, of ik nog wel naar buiten kon of een balkon had om toch nog frisse lucht te krijgen?
Over naar het consult. Ze had gezien dat ik al heel lang Zometa toegediend krijg en vroeg zich af of het noodzakelijk was om nog door te gaan: eigenlijk was nog niet bekend wat Zometa doet als je het heel erg lang gebruikt, en de bijwerkingen zouden ook wel eens sterker kunnen zijn dan dat het middel nog “iets doet” (meewerken aan het tegengaan van botontkalking).
Uit het hele gesprek bleek dat ze mijn dossier goed bekeken had, en dat is een aangename ervaring kan ik je vertellen.

We hebben eendrachtig besloten de afspraak op het dagcentrum te laten vervallen. In de plaats daarvan krijg ik een botdichtheidsmeting en afhankelijk van de uitslag daarvan “kijken we verder”. De botdichtheidsmeeting is 10 juli en ik voel mij aangenaam opgelucht.


Reacties

Op dit artikel kan niet gereageerd worden.

← ouder nieuwer →