Coronadroom

Publicatiedatum 11 juni 2020, 23:12

De Stadsschouwburg en De Oosterpoort hebben mij een paar keertjes uitgenodigd voor een kijkje achter de schermen en een vooruitblik op het programma van het (net begonnen) seizoen.
De afgelopen nacht was ik weer bij zo’n bijeenkomst, zij het dat we in een grote zaal in Het Kasteel aan de Melkweg waren. We moesten even wachten op twee mensen die te laat waren. Het duurde niet zo lang voordat zij binnenkwamen door de deuren van de Senaatskamer van het Academiegebouw. Zonder dat ik er erg in had waren alle stoelen honderdtachtig graden gedraaid.
Na een korte inleiding over de bedoeling en wat richtlijnen – anderhalve meter afstand, mondkapje voor als je moet hoesten, je uit de voeten maken als je de zoveelste bent – mochten we op pad. Ik weet niet meer of ik met G. (met wie ik twee keer zo’n bijeenkomst meemaakte) of met C. (met wie ik, sinds Borgen in de Groninger Schouwburg gespeeld werd, één keer per jaar op schoolreisje ga. Meestal naar Amsterdam, naar de Stadsschouwburg daar om een toneelvoorstelling te zien die te groot is om in Groningen te brengen. Misschien kan ik beter “ging” schrijven. Ik neem aan dat er dit jaar geen schoolreisje georganiseerd zal worden, en of we volgend jaar met ons vijftigen in een bus mogen???)
We mochten met iemand in gesprek gaan, ik ben vergeten over welk onderwerp. Er was in de gedrochten van het gebouw een klein restaurant waar je met niet meer dan een stuk of vier mensen naar binnen mocht omdat je anders te dicht bij elkaar zou zitten en ergens in een hoekje stonden een paar mensen te zoenen. Dat mocht, want ze waren een paar.
Er kwam een preek van iemand over vliegtuigen, treinen en bussen, maar die werd onderbroken doordat ik uit de Schouwburg in mijn bed viel.