Niet in tijden van de cholera

Publicatiedatum 12 september 2020, 20:03

Met de gedachte “Je kunt nooit weten” los ik puzzels op (en stuur die oplossing ook in) als er een leuk prijsje te winnen valt (boek, cd). Soms win ook nog iets. Heel soms. Sinds kort moet de kruiswoordpuzzel die m’n krant dagelijks ergens achterin heeft staan er ook aan geloven. Een in te vullen woord was “Liefde in de tijden van … “, en minutenlang kwam ik niet op het juiste woord. Corona drong zich telkens weer op. Een beetje klopt dat wel, we leven niet in de tijden van de cholera.
Je zou denken dat ik, nu ik niet meer zo vaak naar Groningen ga om daar iets te doen, geen concerten of andere culturele activiteiten bezoek, heel veel tijd heb om zo af en toe iets over mijzelf te vertellen hier.
Dat valt vreemd tegen.
En dat komt maar voor een deel doordat er zo weinig te vertellen is, dankzij dat ik mij de afgelopen weken met parachutespringen en een journaliste uit Voss in Noorwegen heb beziggehouden en al die uren geen tijd had om andere dingen te beleven.
De laatste maanden schrijf ik weer meer brieven, al is het naar een handjevol mensen. Hier de verhalen herhalen lukt niet zo goed, ook al omdat ik de indruk heb dat ze door hooguit een iemand gelezen worden. Mocht je dit willen bestrijden, ga je gang – je krijgt dan iets anders te lezen van mij, iets Literairs, een Literair Juweeltje.
Wat ik dan nog te vertellen heb is zo saai. Bijna als in dat gedicht, of is er niet een gedicht “Opgestaan, plas gedaan, …”?

Die krant, ‘s morgens, is soms wel leuk. Dan is er opeens een nieuwe formulering voor iets dat bijna niet meer correct benoemd kan worden: “Er gaapt een gezondheidskloof in Nederland tussen mensen met en lange en een korte opleiding”. Die had ik nog niet eerder gelezen.
En “Uitgelekte miljoenennota zit vanwege corona vol onzekerheden”. En de niet uitgelekte miljoenennota? Bah, wat flauw.

Ik ga kijken of ik nog iets zinnigs kan doen. Een heuse brief schrijven, bijvoorbeeld.

Kleine momenten