Jimi Hendrix

Publicatiedatum 18 september 2020, 01:12

Iemand schreef mij een mooie verjaardagswens en voegde daaraan toe

Ik geniet op dit moment van een documentaire op canvas over Jimi Hendrix. Waar ik in mijn jeugd erg van hield. Zijn muziek en zijn optreden en zijn uiterlijk verschijning. Hij is 27 jaar geworden …

In september 1970 was ik zeer liefdesverdrietig. Ik ging van baan en woonplaats veranderen en mijn ouderlijk huis zou voor enkele weken tussenstation zijn.
Op 18 september reed ik mijn brommer, Japans merk en ik weet niet meer welk, van Heino naar Neede. Ik vond dat de reis lang duurde, ik weet nu niet meer hoe lang, maar in Rijssen kon ik ergens koffie drinken en nieuwe brandstof in de motor van brommertje kopen.
Gelukkig was het mooi weer. Geen regen. Geen wind. Niet zo koud.

In Neede, in het huis aan de Dumasweg, ik weet niet meer of we mijn verjaardag zouden vieren. Ik hoefde geen viering en ik kan mij niet voorstellen dat mijn ouders vonden dat het wel moest. Radio aan, nieuws.
Jimmy Hendrix was overleden, in een hotel in Londen. Op mijn verjaardag, en ik kon niemand vertellen dat ik het heel erg vond. Het object van mijn liefdesverdriet zou het begrepen hebben, maar ja … of nee.

Elke verjaardag komt de herinnering even uit het doosje. Dit jaar kwam Jimi Hendrix een paar keer voorbij in “de media”. Filmbeelden, een radiogesprek met een fan van toen.
Pas toen ik de verjaardagswens las ging het lichtje aan.
Een halve eeuw geleden. Vijftig jaar.

De LP’s heb ik ooit weggegeven.
Maar ik heb nog wel een CD.