Eendje

Publicatiedatum 11 oktober 2020, 19:03

Toen ik nog een klein meisje was en op wilde scheppen, zei ik dat ik drie opa’s en vier oma’s had. En nee, mijn ouders zijn niet gescheiden en opnieuw getrouwd.
Opa en opoe woonden niet ver bij ons vandaan. Ik kon er naar toe lopen als ik dat wilde. Het grootste gevaar was de Borculoseweg oversteken. Ik ben al zo oud dat je dat mij dat toen ik nog kind was rustig kon laten doen. Er reden heel weinig auto’s over de Borculoseweg.
Wij woonden in hetzelfde huis als opa K. Die had een vrouw, maar die was dood. Zij waren de pleegouders van mijn moeder.
In Canada woonden opa en opoe Canada. Toen ik negen maanden oud was is opaj met zijn tweede vrouw en bijna al zijn kinderen daarheen verhuisd. Voor altijd. Hij had het gebod “Gaat heen en vermenigvuldigt u” goed opgevolgd. Maar in omgekeerde volgorde. Eerst vermenigvuldigen, daarna heengaan. Naar Canada dus.
Ik had heel veel ooms en tantes en de jongste tante was drie jaar ouder dan ik. De jongste oom was nog niet geboren, die moest wachten tot in Canada.
Soms kwam er een grote doos, die was helemaal alleen met de boot uit Canada gekomen. Daarin zaten dan kleren die mijn tante te klein waren. Misschien ook kleren die mijn oom te klein waren, maar dat weet ik niet meer. In die doos zat ook vaak een boek, met plaatjes van wat je allemaal kon kopen. Wij niet, want wij woonden niet in Canada, maar sommige spullen op de plaatjes waren wel heel mooi. Het boek rook anders dan onze boeken.
Jaren later kreeg ik van K. een boek: One is de titel en op de titelpagina staat onder de titel

distributed by:
COSMIC PAPER
prins hendrikkade 142
AM*DAM – TEL. 020-67477

Het is de Canadian Whole Earth ALMANAC Vol. 2, No. 3 1971. Ik heb dit boek nog steeds; omdat het net zo ruikt als de boeken in de doos uit Canada. Het boek heeft die geur nog steeds …

Soms zaten er ook cadeautjes in de doos. Een eendje dat je mee kon nemen in bad, maar wij hadden geen bad.Het eendje paste ook wel bij mij of mijn broer in de teil. Nu kan dat niet meer, behalve dat ik niet meer in een teil pas kan ook het eendje er niet in. ‘t Heeft kleine barstjes, het water loopt z’n buikje in en dan wordt het een duikeleendje.
Eendje staat nu op het droge in een kast in de gang en als ik hem zie denk ik aan opa en opoe Canada en aan de dozen en hoe spannend dat was.
Dat ik het eendje nog steeds heb is wel een wonder.

Jammer genoeg lukt het mij niet een foto van eentje op te laten … Ik kan je de foto wel sturen, als je eendje wilt zien.