Kraaltjes rijgen
Publicatiedatum
De afgelopen twee weken was ik in Voss. Dat ligt in Noorwegen. In het westen. Er is daar een parachutemoord gepleegd en een journaliste wil uitzoeken wie die moord gepleegd heeft en waarom. Het duurt zeven dagen voordat ze er achter kom, en tussendoor haar werk als amateurdetective vertelt ze over haar werk, haar leven, haar lief. Ik probeerde te begrijpen wat ze allemaal zegt en doet. Agnes, zo heet ze, is nou niet bepaald doorsnee en ik begreep haar niet altijd meteen. Ze spreekt namelijk Nynorsk.
Ik luisterde tussendoor weer eens radio, een gesprek met Ellen Deckwitz. Ze verteld hoe ze aan de poëzie was geraakt. Dat was de schuld van Tomas Transtrōmer. Hij had dat gedaan met de dichtregel
Ontwaken is een parachutesprong uit de droom. Ik zou er verder niet bij stilgestaan hebben als ik het woord ‘parachutesprong’ niet zo vaak had gelezen, in Voss. Ik moest natuurlijk weten of ik dit gedicht heb. Ja. Het is de eerste regel van het eerste gedicht “Preludium” in De herinneringen zien mij – Verzamelde gedichten en memoires.
Knut Faldbakken is ook een Noor en hij werd voor de podcast van NRK radio geïnterviewd over zijn nieuwste roman. Die gaat over een man die stottert. Sinterklaas (die zoals je weet “thuis” werkte dit jaar, althans, dat zei hij. Volgens mij woont hij niet in Paleis Soestdijk) stuurde mij een cadeautje. Een roman. De Stotteraar. Maar die was niet geschreven door Knut Faldbakken.
Meer kraaltjes heb ik niet.
Reacties
Op dit artikel kan niet gereageerd worden.