Drie adressen minder
Publicatiedatum
Halverwege november kreeg ik een berichtje van Ab: “Het schijnt dat Jo Simmelink overleden is.” Dat bleek zij inderdaad te zijn. Jo speelde een wezenlijke rol in mijn leven, de laatste vijf, zes jaren dat ik nog in het ouderlijk huis verbleef. Daarna zagen we elkaar minder, in de weekeinden dat ik vanuit Heino naar mijn ouders ging, maar niet elk weekeinde, als ik weer eens in Neede was soms. We schreven brieven, maar ook dat werd minder. Jo en haar liefde vonden elkaar, ze werden een gezin. De laatste jaren was er niet meer contact dan een kaart voor de verjaardag en een kort bericht als het ene jaar werd ingeruild voor het andere.
De hap die uit mijn verleden genomen is, was groter dan ik dacht. Het is raar dat ik nu echt niet meer bij haar kan gaan koffiedrinken als ik weer in Neede ben.
Jo’s adres heb ik toch maar verwijderd uit mijn adresboeken.
Het adres van twee anderen die overleden eveneens.
De mensen die in mijn leven bleven, dat zijn er veel meer. In stilte hoop ik dat je er volgend jaar nog bent.
Reacties
Op dit artikel kan niet gereageerd worden.